%2520copy%25201.png&w=640&q=75)
وابستگی بیش از حد و اضطراب جدایی در کودکان میتواند برای والدین چالشبرانگیز باشد. این وابستگی اغلب به دلایل مختلفی ریشه دارد که شناخت آنها میتواند به مدیریت بهتر این وضعیت کمک کند.
وابستگی به والدین، بهویژه مادر، در سالهای اول زندگی کاملاً طبیعی است. نوزادان و کودکان نوپا به والدین خود بهعنوان منبع امنیت و بقا تکیه میکنند. اضطراب جدایی معمولاً بین ۶ ماهگی تا ۳ سالگی رایج است و بخشی از رشد عاطفی کودک محسوب میشود.
۲. تجارب منفی یا جداییهای ناگهانی
تجربههای منفی مانند بستری شدن در بیمارستان، از دست دادن یکی از عزیزان، یا دور شدن ناگهانی از والدین، میتواند وابستگی کودک را افزایش دهد.
اگر کودک تجربهای داشته که در آن احساس رهاشدگی کرده است، ممکن است ترس از جدایی در او تقویت شود.
کودکان احساسات والدین را بهخوبی درک میکنند. اگر والدین هنگام جدایی دچار نگرانی یا استرس شوند، این احساس به کودک منتقل میشود.
گاهی والدینی که خود اضطراب جدایی دارند (مثلاً هنگام سپردن کودک به مهدکودک مضطرب میشوند) باعث میشوند که کودک نیز احساس ناامنی کند.
۴. بیش از حد حمایت شدن از سوی والدین
والدینی که بیش از حد مراقب هستند و به کودک اجازه استقلال نمیدهند، ممکن است باعث وابستگی شدید او شوند.
اگر کودک یاد نگیرد که برخی از کارهایش را بهتنهایی انجام دهد، اعتمادبهنفس او کاهش یافته و در هنگام جدایی مضطرب میشود.
۵. تغییرات بزرگ در زندگی کودک
تغییرات ناگهانی مانند جابجایی خانه، تولد خواهر یا برادر، ورود به مهدکودک یا مدرسه، یا تغییر مراقب کودک میتواند وابستگی و اضطراب جدایی را افزایش دهد.
این تغییرات باعث میشود کودک احساس ناامنی کند و بیشتر به والدین بچسبد.
۶. کمبود تجربههای اجتماعی
کودکانی که زیاد در خانه میمانند و تعاملات کمی با دیگران دارند، ممکن است هنگام جدایی از والدین اضطراب بیشتری نشان دهند.
بازی با همسالان، گذراندن وقت با اقوام و حضور در محیطهای اجتماعی میتواند به کاهش وابستگی کمک کند.
۷. حساسیت ذاتی کودک
برخی از کودکان بهطور طبیعی حساستر هستند و بیشتر از دیگران به محیط اطراف و افراد وابسته میشوند.
این کودکان نیاز به توجه و صبوری بیشتری دارند تا بهتدریج احساس امنیت بیشتری پیدا کنند.
۸. رفتارهای ناپایدار والدین
اگر والدین گاهی بسیار صمیمی و در دسترس باشند و گاهی از نظر عاطفی فاصله بگیرند، کودک ممکن است دچار اضطراب شود و بیش از حد به آنها وابسته شود.
ثبات در رفتار و پاسخگویی به نیازهای کودک میتواند این اضطراب را کاهش دهد.
۹. تجربههای ترسناک یا آسیبهای روانی
اگر کودک تجربههایی مانند ترس شدید، تصادف، یا دیدن یک اتفاق ناخوشایند داشته باشد، ممکن است بیشتر از حد معمول به والدین وابسته شود.
در این موارد، ایجاد محیطی آرام و حمایتگر بسیار مهم است.
۱۰. عوامل ژنتیکی و زیستی
برخی کودکان از نظر بیولوژیکی بیشتر مستعد اضطراب هستند.
سیستم عصبی این کودکان به گونهای است که حساستر عمل میکند و آنها در برابر استرس و تغییرات مقاومت کمتری دارند.
نتیجهگیری
وابستگی بیش از حد و اضطراب جدایی در کودکان معمولاً ترکیبی از عوامل طبیعی، محیطی و رفتاری است. والدین میتوانند با ایجاد محیطی امن، تقویت استقلال کودک و داشتن واکنشهای آرام و مطمئن، به کاهش این وابستگی کمک کنند. اگر اضطراب جدایی شدید و طولانیمدت باشد و در زندگی روزمره کودک اختلال ایجاد کند، بهتر است از یک مشاور کودک کمک گرفته شود.